Bali en Nusa Lembongan ons reisverhaal.

Achteraf geschreven…

Voor het tweede jaar op rij gaan we naar Bali. Deze keer voor vier weken. We worden langzaam verliefd op dit prachtige eiland met zijn lieve bewoners. We beginnen de reis in Sanur, daarna nemen we de boot naar Nusa Lembongan. Nusa Lembongan is een klein paradijselijk eiland ten oosten van Bali. Met de boot ben je er in een klein half uurtje. Het genieten kan meteen beginnen op Nusa, je vindt er geweldige stranden, ruige kliffen en vooral een heel ontspannen sfeertje. O ja en veel Chinezen. Terug op Bali zijn we weer in het voor ons magische Ubud geweest. En als afsluiting een paar dagen Seminyak. Lees ons reisverhaal en geniet mee van deze prachtige bestemming.

De eerste dag in Sanur

Dinsdag 20 februari 2018. We zitten met onze voetjes in het zand. Het is vroeg in de middag en hebben net een heerlijk ontbijt gehad! Gisteren zijn we na een lange reis in Sanur aangekomen. Rond vijf uur waren we in ons Hotel "Bali Kembali". We hebben een eenvoudige kamer maar de ligging met het zwembad en de mooie rustige groene tuin is prachtig. Nu zitten we aan het strand van Sanur en worstelen nog wat met het tijdsverschil. Voor ons gevoel is het 03.00 uur in de nacht. We zitten uit de zon en genieten van het uitzicht met dobberende kleurrijke vissersboten, een lief oud dametje die zakjes met rambutan verkoopt en jongens die ons proberen te verleiden voor een boottrip. Kortom: We zijn op Bali.
We hebben nog vier weken om hier aan te wennen. Wat een geweldig vooruitzicht. Tijdens een wandeling langs het strand en door de winkelstraat, spreken we enkele locals. Ze klagen over de slechte klandizie. Enkele maanden geleden begon de vulkaan (Agung) te rommelen en sindsdien laten de toeristen het afweten op dit goddelijke eiland. Ook klagen ze over de rijke "Aussies” die zich inkopen in de middenstand en zo de prijzen opdrijven. Veel hotels, restaurant en massagesalons vallen ten prooi aan de mensen uit Australie. Als we aan het eind van de middag in ons zwembad liggen te dobberen zien we Australische vlaggetjes hangen boven de bar. We vragen aan “Tiger” de jongen van het hotel hoe dat zit, hij antwoordt: “Yes, mister Berry, my boss is from Sidney".
Vanavond eindigen we deze dag zoals we hem begonnen zijn namelijk met onze voetjes in het zand bij restaurant “Lilla Pantai”. We eten Rendang en Babi Ketjap. Rustig lopen we terug naar ons hotel waar ons bed staat te wachten.

Sanur

Woensdag 21 februari. Langzaam rollen we in ons ritme. Opstaan, lekker zwemmen, douchen en vooral genieten van onze prachtige tuin. Ons hotel serveert helaas geen ontbijt, dus daarvoor moeten we aan de wandel. We gaan naar restaurant “Lilla Pantai” het eettentje waar we gisteravond ook hebben gegeten. Voetjes in het zand en smullen. Lilla Pantai is een goed restaurant met een vriendelijk bediening en het ligt op een toplocatie direct aan het strand. Het is al erg warm en ook nog eens windstil. Voor we aan onze wandeling beginnen, eerst een cappuccino en genieten we van alles wat er om ons heen gebeurt.
De wandeling richting Turtle island is in deze warmte te ver dus halverwege staken we de wandeling en gaan we op een terrasje zitten aan de baai van Sanur. Bij terugkomst in Sanur gaan we weer eten bij Lilla Pantai. Als het donker wordt en het kaarslicht de sfeer verhoogd krijgen we dat heerlijke Bali gevoel. Wat een feest. Op de terugweg naar ons Hotel regelen we twee fietsen voor morgen want we willen toch naar Turtle Island. De dag wordt afgesloten met een fikse regenbui. Ook dat is Bali.

Sanur op de fiets

Donderdag 22 februari. We gaan eerst de fietsen ophalen. We ontbijten vandaag bij "Warung Keci" een kleine warung dicht bij ons hotell. Heerlijk vers fruit met granola, yoghurt en melk. Een gezonde start van de dag. Het is alleen jammer dat we buiten zitten en de uitlaatgassen onze gezonde start van de dag een beetje te niet doen. Volgende keer maar binnen eten.
Er loopt een redelijk -fietspad- langs de smalle boulevard van Sanur. We fietsen richting het noorden en komen langs de mooiste hotels misschien is de term "Beach Resorts" beter op zijn plaats, bij sommige is het een drukte van belang bij andere is niets te doen is. Vreemd. Aan de boulevard is van alles te vinden, winkeltjes, eethuisjes en natuurlijk de massage salons. Kortom, dit is het beeld wat je van Bali kent. Onze fietsen doen het goed, ook al zijn ze ietwat aan de kleine kant, vooral voor Berry. We stoppen bij de haven, nou ja haven (het is meer een stuk strand, waar grote boten achterwaarts aanmeren) het zijn de boten die hier vandaan vertrekken naar Nusa Lembongan. Het is een drukte van belang. De boten worden afgetankt daarvoor lopen jongens met grote jerrycans heen en weer. Er hangt dan ook een vieze diesellucht op het strand. We fietsen snel verder. Via een buitenwijk van Sanur fietsen we weer terug en komen zo op leuke authentieke plekjes. Onderweg eten we bij een kleine warung. Het is inmiddels alweer aardig warm aan het worden, dus op naar de verkoeling van ons zwembad. Aan de rand van het zwembad zoeken we naar een leuke homestay voor ons verblijf op Nusa Lembongan. Tiger, de hotelboy regelt voor ons kaartjes voor de boot, in gedachte ruik ik de diesellucht van vanmorgen.
Vanavond eten we weer met onze voetjes in het zand bij "Lilla Pantai". Dat is toch wel een wereldzaak.
Het eten de sfeer en de bediening. Helemaal top.

Sanur ... Turtle Island

Vrijdag 23 februari. Vandaag gaan we op de fiets naar Turtle Island ofwel Bulih Bali. Dat is richting het zuiden langs het strand en het laatste stukje over een drukke weg. Het is wel even wennen aan het linkse verkeer. Op Turtle island is het erg druk met bussen vol Balinese mannen die hier voor een congres komen. Sommige zitten in de schaduw van de bus te smikkelen van hun lunchpakketje. We fietsen al een tijdje rond en hebben nog geen schildpad gezien, de naam van het eiland doet toch anders vermoeden. Er is alleen een conservatie centrum, waar kleine schildpadjes worden opgevangen. Alleen is het gesloten ivm het congres. Wat we wel zien is een eiland met een enorme berg aan plastic zwerfafval, niet alleen op het land maar ook in het water. Vreselijk, wat zonde. Wat we ook veel zien is zeewier, het wordt gedroogd op de kademuurtjes langs de weg en is voor de Balinezen een grote inkomstenbron. De bewoners zelf noemen het "Sie Wie". Het eiland heeft veel watersport mogelijkheden, op een terras genieten we van een groep Japanners die op een matras achter een speedboot door de lucht vliegen. Veel meer dan dit en de ferry naar Lombok, heeft Turtle Island niet te bieden. We fietsen rustig terug naar Sanur Beach en stoppen onderweg om heerlijk te eten, wat elke keer weer een feestje is.
De fietsen brengen we aan het eind van de middag terug naar de verhuurder. Ons hotel is een oase van rust, heel anders dan de drukke Beach Resorts die we vanochtend hebben gezien. Wij krijgen zin in onze nieuwe bestemming -Nusa Lembongan-.

Van Sanur naar Nusa Lembongan

Zaterdag 24 februari. Met de boot gaan we naar Nusa Lembongan de plek voor de komende dagen. De tickets voor de bootreis hebben we in ons hotel geregeld, voor 450k pp worden we netjes in ons hotel opgehaald en naar de boot gebracht. De overtocht en het vervoer op Nusa zit er ook bij in. Zelfs na de terugreis van de boot naar de meeste dorpen op ongeveer een half uur rijden zit bij de prijs in. Als wij dus na Nusa door willen reizen naar Ubud is dat geen probleem. Het tentje waar we de laatste dagen hebben ontbeten is op zaterdag gesloten. Wilma baalt, want haar yoghurt met granola en vers fruit was hier helemaal top. Door naar plan B, met de voetjes in het zand bij Lilla Pantai, net zoals we vier dagen geleden zijn begonnen in Sanur.
Als we terug zijn in ons hotel nemen we nog snel een duik in het zwembad. Precies op tijd komt het busje ons op halen en brengt ons netjes naar de haven. Alles verloopt vlekkeloos en voor we het weten zitten we rustig te wachten tot we aan boord kunnen. Het is niet druk bij onze boot, ik denk een man of dertig. Het is een enorme speedboot met vijf enorme motoren. Pruttelend vertrekken we uit de haven en als we voldoende water onder ons hebben geeft de captain full power. Binnen dertig minuten zijn we aan de overkant. Geen gespuug of wat dan ook, het was een rustige overtocht en zeer de moeite waard. Als we weer aan land staan, worden we in iets te grote golfkarren gepropt samen met een handvol Chinezen. Hotsend en klotsend bereiken we ons Hotel - Artha Reynolds. De rit met de golfkar had achteraf meer om het lijf dan de boottocht. We worden bij Reynold Artha Guest House allerhartelijks ontvangen door de eigenaar en zijn familie. Eerst verse kokosmelk, dan inchecken en naar de kamer. Het is een klein guesthouse met een klein zwembad. We hebben een standaard kamer geboekt, maar omdat we meerdere nachten blijven krijgen we een luxe kamer. Het is een geweldige mooie kamer, super schoon, net nieuw, groot en een zwembad voor de deur. Vijf minuten later liggen we te spartelen. Super. Zelfs het eten is perfect. (mama kookt zelf) We lezen wat en genieten elke seconde. Wat een feest. Tot morgen.

Nusa Lembongan

Zondag 25 feb. In ons guesthouse komen we helemaal tot rust, letterlijk en figuurlijk. Het ontbijt staat te wachten, uitgeserveerd op het terras net naast onze kamer. Wat een luxe en wat een service. De dames van het guesthouse doen meer dan hun best om het ons naar de zin te maken. We zijn erg vereerd. Het is vandaag iets bewolkt maar ook erg warm. Ons eerste uitstapje op Nusa is een wandeling naar Mushroom bay. Als we op de grote weg komen worden we van alle kanten bestookt met de grote golfkarren vol met Chinezen. Het zo rustige Nusa Lembongan wordt tussen elf en vijf uur overspoeld met Chinezen. Ze komen vanuit Sanur een dagje naar Nusa en maken het eiland onveilig. Het is een klein stukje lopen, en het wordt steeds drukker. Eenmaal op het strand is het een gekkenhuis. We vluchten een hoger gelegen terras op en bestellen een koffie. Vanaf deze hoge plaats hebben we perfect zicht op hoe de Chinezen de grote powerboten enteren. Erg komisch. Het meisje van de bediening klaagt steen en been. Die Chinezen komen hier alleen de toiletten bevuilen en verteren niets. Ze laten als dank een berg plastic achter op het strand.
We wandelen nog een stukje, maar de temperatuur dwingt ons om terug te gaan naar ons guesthouse, het zwembad roept. In het begin van de avond gaan we terug naar China Beach. Het is er nu stil en de zwoele stem van Bob Marley lokt ons naar een onweerstaanbare Beach bar. Het is happy hour. We bestellen twee cocktails en laten ons vollopen met de sfeer van dit idyllische plekje. We blijven hangen en kletsen gezellig met een stelletje uit Tasmanie. Het plaatje is helemaal compleet. Bob Marley zingt “So much trouble in the world” Wij kunnen het ons op dit moment bijna niet voorstellen. Gekleurde lampions begeleiden ons terug naar ons guesthouse.

Nusa Lembongan

Maandag 26 feb. De lucht is strak blauw. Op ons terras starten we de dag. Vandaag willen we naar een oude Hindoe tempel wandelen en een ondergrondse woning (Gala Gala) bekijken. Voor we gaan springen we eerst even in ons zwembad. De tempel ligt op een kwartiertje lopen vanaf ons gsthouse. Volgens onze nieuwe app: Maps Me is het slechts 330 meter. De tempel ligt op een heuvel en eenmaal boven heb je een magnifiek uitzicht over de Indische oceaan. Deze oudste Hindoe tempel van het eiland is inmiddels een ietwat vervallen bouwwerk. We maken wat foto’s en pakken een schaduw moment. Via de trappen gaan we naar beneden, steken de grote weg over en lopen richting zee. Nusa is het Bali van twintig jaar geleden, vinden wij. Het is prachtig, wat een mooi eiland en we hebben nog niet eens zoveel gezien. We stoppen bij het Gala Gala huis. Deze ondergrondse woning is gegraven door 1 man die daar 15 jaar over heeft gedaan.
Als we bij de kust aankomen, stokt nogmaals onze adem. Wauw wat een uitzicht. Een lagoon zo mooi blauw met eethuisjes die half over de rand zijn gebouwd. Dit is hemels. We zoeken een plekje bij eethuis Mama Mia, hier willen we nooit meer weg. De ober spreekt ons aan en we schrikken uit onze droom. Een heerlijke lunch maakt ons uitstapje compleet. Wat kan het leven toch mooi zijn. We genieten van alles om ons heen, de rust, de geur, de kleuren, de vriendelijke mensen en zelfs de muziek is top. Het was de bedoeling om naar Yellow bridge te lopen, maar gezien de warmte gaan we dat niet doen. Vandaag helaas geen mooie sunset als afsluiting van deze dag. We eten bij “Malo malo”.

Nusa Lembongan

Dinsdag 27 feb. Vannacht heeft Wilma de meeste tijd op het toilet doorgebracht en voelt zich niet helemaal fit. De keus om vandaag bij ons guesthouse te blijven is beslist geen straf, de staf zorgt goed voor ons. Lekker lezen en wat internetten. Ze hebben hier een super wifi. Reynold Artha Guest House is sowieso erg goed. Ze hebben drie eenvoudige kamers en vier luxere bungalows voor een zachte prijs. Het is super schoon en de eigenaar zorgt goed voor alles en iedereen. Je hebt hier geen last van het verkeer, het ligt iets van de weg af. Voor de lunch bestel ik een Ikan Tuna met rijst en Wilma neemt een Soto Ayam.
De kookkunst van "Mama" is erg goed. We beginnen aardig te wennen aan het luie leventje en zijn van plan om hier wat langer te blijven. Als de eigenaar dit hoort is hij erg blij en wij ook. Aan het eind van de middag lopen we er toch even uit. Onderweg treffen we Bastiaan, een Hollandse jongen die hier drie jaar geleden met zijn vriendin een duikschool is begonnen, Scuba Center Asia. Bastiaan hebben we gisteren ontmoet aan het strand. We lopen met hem mee naar zijn duikschool en krijgen een rondleiding. Het ziet er perfect uit en de duikschool staat goed aangeschreven. In de Hollandse corner staan een broodje kroket en een frietje oorlog op het menu. Er hangt een relaxed sfeertje. We eindigen de dag aan het strand.

Nusa Lembongan

Woensdag 28 feb. Wilma’s darmen zijn nog onrustig. Ons guesthouse is daarom een heerlijk rustpunt. We lezen, zwemmen en slapen wat. En aan het eind van de middag lopen we er uit. Er is een groot Hindoe-feest in het dorp. De hele dag worden we al toegesproken middels luidsprekers, die in het dorp neer gezet zijn. Dit feest is om de zes maanden. Het is een kleurrijk spektakel met danseressen. Ze dansen op straat en stralen liefde en rust uit. Van alle kanten komen dorpsbewoners aanlopen met grote manden op het hoofd vol fruit, zoetwaren, wierook en zelfs kippen. Deze offers worden bij de tempel neergezet. Dit alles om hun god te bedanken.

Nusa en Dreambeach

Donderdag 1 mrt. Wilma is vandaag jarig, hiep hiep hoera en gelukkig gaat het weer beter met haar en de toiletgang. We ontbijten en gaan daarna een stukje zwemmen. Bewegen is goed, zeker als je net een dagje ouder bent geworden. We lopen naar “Dreambeach” het meest populaire stukje strand van Nusa. Het is weer een warme dag en de schaduw plekjes zijn een welkome afwisseling op weg naar het strand. Ook busjes gevuld met Chinezen gaan die kant op. We hebben op Nusa al veel wauw momenten gehad, maar de eerste blik op “Dreambeach” is echt helemaal te gek. We maken een leuk verjaardags filmpje van Wilma op de schommel, die hangt bij de toegang naar het strand. De strak blauwe heldere hemel gaat naadloos over in de azuur blauwe baai. Het witte zandstrand steekt er scherp tegen af.
Een prachtig terras, met een hoog Robinson Crusoe gehalte, nodigt ons uit voor een kop thee. Dat is het beste wat je kunt drinken op dit moment. Het is erg heet en toch liggen er mensen te zonnen op het strand, dat lijkt ons niet erg slim. We houden het voor gezien en trekken ons terug in ons eigen zwembadje. Als de zon later in de middag wat afneemt lopen we naar Muschroom Bay voor een drankje en een lekker hapje. Tenslotte is Wilma jarig en dat moet gevierd worden. Ons favorite tafeltje bij “Mola Mola” is nog vrij. En als de zon uiteindelijk ondergaat veranderd het strand langzaam in een Smooth Caribbean Atmosfeer. Het is niet te beschrijven hoe mooi en relaxed het hier is. Wat is Nusa toch een prachtig eiland. Vanmorgen op Dreambeach begon de dag schitterend en nu, als het bijna donker is genieten we nog steeds.

Nusa Ceningan

Vrijdag 2 mrt. De kust van Nusa Lembongan en Nusa Ceningan bestaat uit prachtige stranden, ruige rotspartijen, mooie betaalbare resorts en eenvoudige guesthouses. Vanmorgen gaan we met onze gehuurde scooter op pad. Eerst rijden we naar -Yellow Bridge-. Dé gele brug… In 2016 ingestort, maar inmiddels weer opgeknapt. De gele brug verbindt Nusa Lembongan met Nusa Ceningan. De gele brug is een beetje hét icoon van deze eilanden. We stoppen bij Dreampoint en na een kleine wandeling komen we bij een werkelijk schitterend uitzichtpunt. Wat een vieuw. Mahana Point is de volgende stop, voor de beleving dat is nog geen 500 meter verder. Ook hier is het erg mooi. Met een drankje op het terras kijken we naar de surfers die dansen op de woeste golven. Maar Mahana Point is eigenlijk de plek voor Cliff Jumping. Stoere jongelui springen vanaf een klein bordes vanaf het terras de wilde zee in. De vieuw is zo mooi dat we besluiten om hier te lunchen, we bestellen een pizza. De pizza is heerlijk. We ontmoeten mensen uit Elst, kletsen nog wat en rijden daarna verder. Na 200 meter kunnen we de scooter alweer parkeren: de Blue Lagoon. Natuurlijk moet een Blue Lagoon, blauw zijn, maar dit slaat alles. Wat is dit idyllisch. Zou de film met Brooke Shields hier zijn opgenomen? De film is bijna 40 jaar oud, maar de Blue Lagoon is nog steeds even betoverend.
Secret beach doet zijn naam eer aan. Het is moeilijk te vinden, maar is niet echt bijzonder. Eén foto en we gaan verder. We rijden met onze scooter het eiland rond en het lijkt of we 25 jaar terug in de tijd gaan. De oude sfeer is hier en daar terug te vinden. Kampongs met oude hutjes van bananenblad en zandpaden zonder ook maar enige luxe van deze tijd. Ook hier weer veel rotzooi langs de weg, de mannen zitten allemaal maar een beetje te kletsen, terwijl er zoveel te doen is. Vanavond eten we bij Dreambeach. Het eten is heerlijk en we beseffen de pracht van deze locatie. In het donker lopen we terug. Het was een prachtige dag.

Nusa Ceningan

Zaterdag 3 mrt. Zachte zwoele muziek klinkt op de achtergrond en een frisse bries zorgt voor verkoeling. Het uitzicht wisselt tussen blauw en wit, blauw van de zee en wit van het strand. We zijn met onze scooter gestopt voor de lunch bij Mahagiri Resort op Nusa Lembongan. Het resort is een jaar geleden geopend en ademt één en al luxe uit. Eigenlijk past het resort niet in deze omgeving. Net reden we nog door een kampong waar mensen leven van niets. In dit super westerse resort bestellen we een pizza. Ja, we passen ons snel aan. De luie zware lederen strandfauteuils nodigen ons uit om nog even te blijven zitten. Ik schrijf een stukje in het dagboek en af en toe kijk ik naar het zwembad, waar obers af en aan lopen met dienbladen vol met de meest tropische uitziende cocktails. Vanmorgen waren we al vroeg op pad. Eerst de boot bevestigen voor morgen op Paradise beach.
Ons volgende doel is het Mangrove bos, een oase van rust. Als we er bijna zijn worden we opgevangen door een mannetje dat om “entreegeld” vraagt, maar dat is een kleine scam (oplichting). We rijden gewoon door en zien de bootjes al liggen. Een half uurtje varen kost 100k RP. Als je het iets avontuurlijker wilt aanpakken, dan kun je ook zelf door de Mangroven kajakken. We eindigen onze scooter-tour op Mushroom Bay. We leggen onze handdoekjes in het zand en genieten van het strandleven om ons heen. Voor ons zien we de Mount Agung liggen op Bali, hij snurkt rustig. Morgen back to Bali.

Weer naar Ubud

Zondag 4 mrt. We zijn op de helft van onze vakantie en we gaan vandaag weer met de boot terug naar Bali. Guesthouse Martha Reynolds is een geweldig plekje op het Nusa Lembongan. We hebben er heerlijk geslapen en volop genoten van de gastvrijheid en de prima locatie. De prijs kwaliteit verhouding is daarom ook bijzonder hoog. Nusa Lembongan is meer dan de moeite waard om te bezoeken met mooie stranden. Qua gevoel ga je terug in de tijd. Op een scooter heb je het eiland in een paar dagen gezien. We worden netjes op tijd opgehaald en naar de haven gebracht, inchecken en voor we het weten hotsen en klotsen we weer terug naar Bali. Als we aankomen, staat er een busje klaar dat ons naar Ubud brengt. We geven de chauffeur een fooi en daarvoor brengt hij ons naar Garden Vieuw Cottages, het nieuwe hotel voor de komende dagen. De eerste indruk van Bali Garden Vieuw Cottage is goed, vriendelijke bediening, een mooi zwembad en een werkelijk prachtige tuin. Het voelt weer goed om in Ubud te zijn.
Vorig jaar waren we al verliefd geworden op deze omgeving. Als we er uit lopen voor een kop thee en een stuk gebak begint het te regenen en dat voelt heerlijk aan. We kopen een waterkoker, zodat we zelf koffie en thee kunnen zetten. Onze kamer heeft een schitterend terras met zicht op de tuin, het hotel heet niet voor niets Garden Vieuw. Vanavond eten we bij "Warung Pojok” dit eethuisje kennen we nog van vorig jaar en het eten is nog steeds verrukkelijk. Terug op onze kamer gaan we op ons terras zitten met een kop verse koffie en luisteren naar de krekels.

Ubud

Maandag 5 mrt. We hebben heerlijk geslapen in ons hemelbed. Als we opstaan, gooien we de tuindeuren open en horen de vogels in onze tuin de mooiste melodieen fluiten. Het is lekker om de dag te beginnen in het zwembad. Daarna lekker ontbijten op het overdekte dakterras. Het ontbijt ziet er goed uit. Onze Cottage ligt onder het Monkey Forrest, dus als we naar het centrum van Ubud willen moeten we via een smal pad dat langs het "Apenbos" loopt. Dit is al een attractie op zich. Geweldig, het blijft leuk. Alle spullen in de tas, bril af en fototoestel goed vasthouden. De apen pakken echt alles, voornamelijk plastic flesjes met water. Na deze natuurlijke “hindernis” lopen we het centrum van Ubud in. Lunchen doen we bij Biah Biah. Dit is een sfeervolle eetgelegenheid midden in de stad, waar ze kleine Balinese tapas gerechtjes serveren. Het eten is heerlijk. Op ons gemak lopen we terug naar onze groene oase. De middag sluiten we af in ons zwembad. Het is een warme dag en zo'n frisse duik geeft verkoeling. Vanavond eten we bij "Warung Coconu", schuin tegenover ons hotel.

Gewekt worden door de apen

Dinsdag 6 mrt. Het is feest. We worden gewekt door het gekrijs van apen. De apen hebben onze tuin gevonden en zijn op jacht naar kokosnoten. Je ziet aan alles dat ze weten dat ze hier niet mogen komen. Geweldig om te zien. De bomen in de tuin en het dak van de gebouwen zijn een grote speeltuin voor ze. Het duurt niet lang of ze worden verjaagd door de jongens van het hotel, einde van de show. Dan maar een verkoelende duik in het zwembad, een ontbijtje en op naar de fiets verhuur. Vandaag willen we, op een mountainbike een tocht maken ten Noorden van Ubud. De temperatuur werkt niet helemaal mee en na vijf minuten fietsen zweten we al net zo, als een wielrenner in de tour de France. Het is maar goed dat in de bidonbeugel van de fiets een anderhalve liter fles water past. Het is een stevige klim om het dorp uit te komen. Regelmatig stoppen voor een drinkpauze is een must. Gelukkig wordt de omgeving alleen maar mooier, rijstvelden wisselen elkaar af. Het is een prachtige tocht, vooral over de smalle dijkjes die tussen de rijstvelden doorlopen. De rijstterassen onderhouden is een zware klus, wat vooral door vrouwen gedaan wordt. De gewone witte rijst kan drie maal per jaar geoogst worden. De duurdere zwarte en rode rijst slechts 1 of 2 maal per jaar.
Voor de lunch stoppen we bij Sweet Orange Warung. Deze warung ligt tussen de rijstvelden en is een betoverende plaats om te eten. We bestellen mie goreng en tuna curry met rode rijst. Na het eten fietsen we terug naar onze Garden Vieuw Cottage. Als we de kamer inkomen, horen we een vreselijk hard geluid van een Gekko en zoals ik van Freek Vonk heb geleerd, hoe harder het geluid hoe groter de Gekko. Volgens ons moet hij achter het schilderij in de slaapkamer zitten. Wilma kijkt voorzichtig en inderdaad hij is groot. Bij de receptie vragen we om raad. Tien minuten later komen twee medewerkers van de receptie aanlopen. Ze zijn gewapend met een schepnet. De jacht die daarna volgt, beleef ik, staande op een stoel als indrukwekkend. Het is een enorm beest die zich niet snel laat vangen. Uiteindelijk lukt het de hulptroepen om de Gekko in de tuin te krijgen en sluiten we snel de achterdeur. Wilma komt niet meer bij van het lachen. Ik denk alleen aan Freek. Wat moet die jongen een lef hebben. Het begint donker te worden en mijn maag begint te knorren. Etenstijd. We lopen eruit en vinden op nog geen honderd meter van onze Cottage, Warung Ajus. Het heeft drie tafeltjes en op de stoep zit een jongen gitaar te spelen. Mensen binnen wenken ons en maken ons duidelijk dat het eten zeer goed is. We zoeken een plekje en laten ons verassen. Fried Rolls, noodlesoup with chicken en nasi goreng met garnalen. Pisang goreng als toetje. Het eten is geweldig. Ik zeg: de beste Nasi Goreng tot nu toe. It was a nice day.

Ubud

Woensdag 7 mrt. Het wordt vandaag een luie dag. We hebben vijf nachten bijgeboekt in onze Cottage. We betalen een zeer nette prijs en kunnen na enig touwtrekken ook nog in onze mooie kamer blijven. Zon en bewolking wisselen elkaar af. Vandaag valt er zelfs wat regen, heerlijk. Een hele dag niets doen, dat valt nog niet mee. In de namiddag lopen we naar het centrum van Ubud.
We hebben zin in Pizza. Mama Mia is volgens Tripadvisor, de beste Italiaan in Ubud. Het kleine smalle restaurant met een prachtig “Gaudi achtige” mozaïekvloer is op zich al een bezoek waard. We nemen plaats op hetdakterras. Een heerlijk briesje en een mooie zonsondergang maken het plaatje compleet. De pizza is meer dan lekker, groot, vers en zeer smaakvol. Een dikke tien. Een glaasje Limoncello maakt het af. Door een rustig Ubud lopen we terug.

Met de scooter op pad

Donderdag 8 mrt. Wat hebben we een heerlijk plekje in Ubud. Goed slapen, een prima ontbijt en heel vriendelijk personeel. Ook het zwembad is top. Volop genieten. Ons terras met uitzicht op de tuin ligt beschut en geeft een enorme rust. We hebben een scooter gehuurd bij onze receptie en gaan op pad. We verlaten Ubud aan de westzijde en rijden richting Blahkiuh. Onderweg stoppen we bij mooie plekjes en om gewoon even te genieten van al het moois om ons heen.
Ons einddoel zijn de rijstvelden van Pelangi. Een smalle, kronkelende, 16 kilometer lange weg brengt ons langs schitterende plekken. We stoppen bij de Peng Empu waterval. De sfeer rond deze waterval is erg natuurlijk, met schaduwrijke bomen en veel groen. Dit landschap kalmeert je geest. Het rijden over het platteland geeft een super vrij gevoel. Op de terugweg eten we bij - Kopi Desa - de meest waanzinnige tomatensoep en een Nasi Goreng. Deze mooie dag eindigen we later op de avond in Warung Pojok.

De Pura Taman Ayun tempel

Vrijdag 9 mrt. Vanaf het dakterras zien we goed de apen die in onze tuin op zoek zijn naar eten. Wij vinden het een prachtig schouwspel, maar het personeel is er niet blij mee. Met een katapult proberen ze de beesten te verjagen. We gaan weer met onze scooter op pad. Ik heb het nog weinig over het weer gehad. Daar kan ik heel kort over zijn. Super. Op de scooter zorgt een lekker briesje voor de nodige verkoeling. We zijn onderweg naar de Pura Taman Ayun tempel. Deze tempel is gewijd aan de voorouders van de vorsten die tot 1892 over Mengwi heersten. Pura Taman Ayun is uit 1634 en is gelegen in een watertuin met aan drie zijden een gracht met lotusbloemen. Het ligt ten westen van Ubud. De tempel wordt gezien als een van de mooiste tempels van Bali. De tempel ligt op zo’n acht kilometer van Ubud en is een leuk uitstapje.
Via mooie rustige binnenweggetjes rijden we terug naar Ubud. We vinden de weg met behulp van een - App - die op je telefoon MOET hebben. De app - Maps Me - is een must voor elke reiziger. Je kunt na eenmalig downloaden (online) van de App en de juiste kaart de App verder offline gebruiken, voor de route, afstanden en belangrijke punten. Zonder deze app hadden we nooit de weg terug gevonden. Als we weer veilig thuis zijn, eten we iets in het centrum van Ubud. Wat een feest om hier te zijn.

A day at the pool

Zaterdag 10 mrt. Langzaam komen we in de modus: heerlijk slapen, een prima ontbijt, genieten van deze stek, stukje zwemmen en dan eigenlijk niet zoveel meer. Het is vandaag onbewolkt en dus zeer warm. In de schaduw bij het zwembad is het goed toeven. Met vier andere gasten uit Melbourne, die vandaag helaas vertrekken, kletsen we honderd uit. Het is mooi om andere culturen te leren kennen. Water trappelend nemen we de wereld politiek door. Om half vier nemen we, na het uitwisselen van onze adressen afscheid en wensen ze een veilige terugreis. Voor hen is Melbourne vijf a zes uur vliegen, net zover als voor ons naar de Canarische eilanden.
De temperatuur neemt wat af en we stappen op onze scooter voor een klein uitstapje. Net buiten Ubud, aan de oostzijde, is een kleine waterval met een schitterend vieuwpoint. Het is druk op de weg. Het vieuwpoint is bij Warung Layana. Een perfecte plek voor een drankje, een hapje en een geweldig uitzicht. We blijven ons verbazen over hoe goedkoophier alles is. Ook lopen we nog langs de Goa Gayah, de olifanten tempel. Als we terug rijden naar Ubud besluiten we te gaan eten bij Mama’s Warung, de favoriete warung van vorig jaar. Het is weer meer dan lekker. Het voelt ook vertrouwd. Op tijd gaan we naar bed. Alleen de krekels blijven nog op.

Op de scooter naar de Pura Tirta Empul Tempel

Zondag 11 mrt. Het wordt een mooie dag. We gaan op de scooter naar de Pura Tirta Empul. Bali wordt ook wel 'Pulau Seribu Pura' genoemd, oftewel 'Het Eiland van de 1000 Tempels'. Ja, Bali heeft duizenden tempels, en dan hebben we de huistempels nog niet eens meegerekend. Een populaire tempel onder toeristen, maar ook onder de Balinezen zelf, is Pura Tirta Empul in Tampaksiring. Onderweg maken we nog een stop bij de rijstterassen van Tegalalang, als je vroeg in de ochtend komt zijn er nog maar weinig toeristen. De mooiste kleuren groen sieren deze terrassen.
Het is een mooie route naar het noorden. Bij aankomst is het heel erg druk bij de Pura Tirta Empul Tempel (achteraf blijkt het een byzondere feestdag te zijn). Veel locals in mooie kledij en offermanden, brengen vandaag een offer bij deze heilige bron. Pura Tirta Empul, wat 'tempel van het heilige water' betekent, is een hindoeïstische tempel die bekend staat om het heilige water dat in diverse bassins stroomt waar Balinezen maar ook toeristen zich ritueel reinigen. Het is fascinerend om te zien hoe deze mensen er helemaal in op gaan. We zoeken een rustig plekje en aanschouwen dit ritueel. Het is heel bijzonder om dit mee te mogen maken. De mensen zijn allemaal zo vriendelijk. Daar zouden wij van kunnen leren. Dit mooie complex is omringt door heuvels. Na deze geweldige ervaring rijden we terug naar Ubud en eten we bij Biah Biah. Warung Biah Biah is een fijne plek om te zitten en om heerlijk te eten. Het begint iets te regenen, zou dit ook heilig water zijn?

The Tibumana Waterfall

Maandag 12 mrt. Vandaag de laatste dag dat we de scooter hebben. Zoals we inmiddels gewend zijn maken we een slow start. Op het programma staat vandaag de Tibumana Waterfall. Deze waterval ligt op tien kilometer rijden in oostelijke richting van Ubud. Voor we Ubud uit zijn, is het heel druk op de weg, maar eenmaal van de grote weg af en het platteland op dan valt de rust over ons heen. Met een gangetje van dertig kilometer per uur tuffen we tussen al het moois door. Je kunt om de tien meter wel stoppen voor een foto, zo mooi is het hier. Smalle weggetjes, vriendelijk lachende mensen, kinderen die zwaaien en alles zo groen. Dit gedeelte van Bali laat zien hoe het er vroeger heeft uitgezien. Grote bananen bomen, verweerd uitziende tempels en de huisjes waar de mensen in wonen zijn nog gemaakt van golfplaten en bamboe matten.
Het is adembenemend mooi. Links rijden vergt enige discipline, maar het gaat goed. We komen onderweg ook nog een andere waterval tegen waar we een snelle stop maken. Het is de Kantolampo waterval, een verfrissende stop op deze warme dag. Voordat we op onze eindbestemming aankomen, stoppen we om te lunchen, want dat hoort er natuurlijk wel bij. We stoppen bij Warung Makan, een kleine warung met een ongelofelijk mooi uitzicht op rijstvelden waar oude mannetjes druk in de weer zijn met de oogst. Wilma besteld tomatensoep en ik neem een Nasi Goreng Tempé. Nu zijn we al wat gewend met het eten, maar dit overtreft veel. Heerlijk, vooral de tempé. De tomatensoep is ook helemaal vers. De eigenaren van deze warung zijn schatten. Wat een lieve zorgzame mensen. Ik vraag naar het tempé recept en alles wordt uit de (koel)kast getrokken om te laten zien hoe zij het maken. Als we weg rijden worden we breed lachend uitgezwaaid. Waar maak je dat mee in Nederland. Dus als je die kant op gaat vergeet dan niet om hier te eten. Op Maps.me staan ze vermeld.
Het is vanaf de Warung nog maar een klein stukje rijden naar de Tibumana waterval. The Tibumana Waterfall is Bali's best kept secret. Het is zeer de moeite waard, we genieten van de serene rust en de mooie plek. De terugweg is een feest. Wat is Bali mooi.

Another day at the pool

Dinsdag 13 mrt. Een dagje aan het zwembad. Heerlijk relaxen, een boekje lezen en lekker eten wat wil een mens nog meer.

Van Ubud naar Seminyak

Woensdag 14 mrt. We verlaten Ubud en gaan naar Seminyak, dat betekend spullen inpakken en afscheid nemen van het o zo lieve personeel. Ze zijn er allemaal. We maken een mooie groepsfoto. Garden View Cottages in Ubud is een waar paradijs. De chauffeur die ons naar Seminiyak brengt, staat te wachten en ziet dat het personeel ons uitzwaait en wij even moeten slikken. Afscheid nemen is nooit leuk. Als we Seminyak binnenrijden zien we meteen het verschil met Ubud. Het is druk en we zien alleen maar toeristen.
We missen het platteland rondom Ubud nu al. Ananda Resort is prima. We hebben een ruime kamer met een ruime badkamer. Het zwembad is super. We lopen naar het vlakbij gelegen Seminyak Square, waar we wat eten. Als we richting het strand lopen worden we verrast door grote groepen Hindoes die dezelfde kant op gaan voor het brengen van offers aan de zee. Wat een mooie kleurrijke vertoning en straalt de vriendelijkheid van de mensen af. Het strand ligt bezaaidmet, offerbakjes, bloemen, eten en heel veel afval. Er zijn zelfs schoonmaaktroepen bezig om alles netjes in zakken te doen. Als we terug lopen naar ons hotel begint het te regenen en dat zal de hele avond zo blijven.

Bali Bombing Memorial

Donderdag 15 mrt. Na een duik in het zwembad, lopen we naar Kuta, ongeveer vier kilometer. Het is warm en erg druk op weg. We zijn op weg naar het Bali Bombing Memorial. Ter nagedachtenis aan de bomaanslagen die in 2002 in Kuta plaatsvonden werd in 2004 het Bali Bombing Memorial of Ground Zero Monument opgericht. Langs een van de drukste straten in Kuta staan op stenen alle namen en nationaliteiten vermeld van de 202 mensen die tijdens de aanslag zijn omgekomen. We kijken rond en worden er stil van. Het is een indrukwekkende plek op een hectisch punt. Veel toeristen staan stil bij dit monument van deze vreselijke gebeurtenis.
Door na Kuta Beach. Dit strand is misschien niet het meest rustige strand op Bali, maar zeer zeker de moeite voor een bezoek. Het strand staat vol met gekleurde stoeltjes de sfeer is erg relaxed en de zee is ruig. Langs het strand lopen we terug en hebben een prachtige zonsondergang.

Ogoh - Ogoh

Vrijdag 16 mrt. De dag voor Nyepi is het oudejaarsdag voor Hindoes. Het ritueel - Tawur Kesanga - vindt dan plaats. Het is een geestenbezweringsceremonie en vindt plaats in bijna elk dorp. Daarvoor worden Ogoh - Ogoh's gemaakt; grote kleurrijke poppen die monsters of duivelse geesten voorstellen. De poppen worden rondgedragen door de straten. ’s Avonds worden de Ogoh - Ogoh's verbrand om de slechte geesten van het eiland te verdrijven.
Over het strand lopen we naar het centrum van Seminyak. Bij de tempel begint de processie. Als we bij de tempel aankomen, zitten mannen en vrouwen allemaal op straat met het gezicht naar de tempel. Ze zijn allemaal in het wit gekleed en worden gezegend door een tempelier. Het is een bijzonder schouwspel. Als mannen op de Gamalan beginnen te spelen, raken langzaam veel mensen in trance. Het is een eng gezicht, zeker omdat het steeds erger wordt en dat sommige mensen helemaal flippen. Ook het publiek, dat staat te kijken, wordt onrustig. Ik krijg ook een raar gevoel in mijn buik als ik man zie lopen met een jong biggetje boven zijn hoofd. Kort daarachter loopt een man met een groot kapmes. De ceremonie bereikt zijn hoogtepunt, mannen schreeuwen, vrouwen schreeuwen en dansen als wilden. Het biggetje moet deze ceremonie met zijn dood bekopen. Mijn maag draait rond als ik het beestje op de grond zie liggen.
Beduusd lopen we terug naar ons hotel. Het is uitgestorven op straat, winkels zijn dicht en er rijden bijna geen auto’s meer. De geesten zijn verdreven van het eiland. Morgen is het - Silence day -.

Silence day

Zaterdag 17 mrt. Elk voorjaar rond half maart is het de Dag van de Stilte op Bali. Op deze dag komt het hele openbare leven van het eiland tot stilstand en van 6 uur ’s ochtends tot 6 uur de volgende morgen mogen mensen niks doen. Ze noemen het Silenceday. Gisteren zijn de kwade geesten en duivels verjaagd van het eiland met luidruchtige en heftige ceremonies. Om ervoor te zorgen dat al die slechteriken niet meteen terugkomen wordt het eiland voor een dag afgesloten van alles. En dan bedoel ik ook alles. Vandaag mag niemand de straat op, ook toeristen niet. Je mag geen geluid maken, geen licht aan hebben, geen internet en geen tv en alles is ook gesloten, zelfs de luchthaven. Gelukkig is er in ons hotel wel ontbijt en lunch. En voor het avondeten hebben we gisteren al wat boodschappen ingeslagen, noodle soepjes en veel lekkere koekjes. Ik probeer voor te stellen hoe dit in Nederland zou zijn. Geen auto's op de weg en geen mensen op straat. Schiphol dicht, geen tv en geen internet. Die laatste twee zaken zouden misschien wel een verademing zijn.

We brengen de dag door aan het zwembad, gelukkig is de zon er wel gewoon.

Silence day heeft ook een voordeel, we liggen lekker vroeg op bed, en natuurlijk meteen slapen.

Morgen vliegen we terug naar huis...